เมื่อคืนนี้ผมกลับมาจากการนำสัมมนา รู้สึกเหนื่อยเพราะใช้พลังงานไปเยอะ แต่ได้ประกาศกับเพื่อนเอาไว้ว่า วันนี้เช้าจะตื่นมาวิ่ง จึงมีความกังวลว่า เช้าจะตื่นไหวเหรอฟระ ก่อนนอนผมจึงได้ทำการ Visualize จินตนาการว่า เช้านี้จะตื่นมาวิ่งแบบสดใส ไม่งัวเงีย ผมทำการสื่อสารกับจิตใต้สำนึกไว้แบบนั้นก่อนนอน ไม่น่าเชื่อว่า พอได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก ผมก็สัมผัสภาพที่สร้างไว้ก่อนนอนได้ทันที ผมจึงลุกจากที่นอนได้โดยไม่กด Snooze นาฬิกาปลุกแล้วนอนต่ออย่างที่เคยเป็น แล้วก็เตรียมตัวออกไปวิ่งตามความตั้งใจ   ผมเริ่มวิ่งเพื่อออกกำลังกายอย่างจริงจังมาประมาณ ๑ ปี แต่เพราะเป้าหมายผมแค่ออกกำลังกายเพื่อเผาผลาญไขมันเท่านั้น ผมก็เลยวิ่งแค่ ๕ กิโลเมตร พอแล้ว ไม่ได้สนใจการวิ่งระยะไกลนัก จนมาช่วงหลัง พอเริ่มศึกษาเทคนิคการวิ่งมากขึ้น ผมก็เริ่มสนใจว่า ความรู้สึกตอนวิ่งมาราธอน ๔๒ กิโลเมตรนั้นเป็นอย่างไร ผมจึงค่อย ๆ ขยับระยะทางเป็น ๖ กิโล ๘ กิโล มาเรื่อย ๆ โดยตั้งเป้าไว้ที่ ๑๐ กิโลก่อน แต่ผมก็ยังไม่เคยไปถึงได้เลย โดยเฉพาะการวิ่งตอนเช้า ผมมีความเชื่อว่า มัน burn ไขมันออกดี เพราะเรายังไม่ได้กินข้าว ยังไม่ได้รับพลังงานใหม่เข้าไป…